14/6/10

ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΑ ΨΙΛΑ... (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ)

Αν και εκτός θέματος πλέον και πέραν παγκόσμιας ημέρας διακοπής καπνίσματος, θα συμπληρώσω μια ιστορία, θα βάλω μια φωτογραφία και δεν θα ξαναγκρινιάξω για το θέμα (για ένα διάστημα). 
Είμαστε με την κυρία μου στις Βρυξέλλες. Χοντροί και οι δύο από τα σοκολατάκια και τις τηγανητές πατάτες με μαγιονέζα παρακολουθούσαμε τις εργασίες μας. Εγώ αναλογιζόμουν ότι δεν είδα πουθενά καναρίνια, εκείνη αναλογιζόταν ότι δε θα ήθελε ποτέ να ζει σε αυτή την πόλη. 
Το βράδυ θα πηγαίναμε για φαγητό στο Belga Queen. Μας συνόδευε ο γλυκύτατος Mr. John του οποίου επιλογή ήταν το εστιατόριο. Στο χώρο κυριαρχούσε το λευκό χρώμα. Όλα τα τραπέζια ήταν γεμάτα, οι σερβιτόροι φορούσαν μακριές άσπρες ποδιές και οι παρέες ήταν ζωντανές και θορυβώδεις. Όταν μπήκαμε στην αίθουσα περιμέναμε να μας βάλουν στο τραπέζι μας αλλά αντ΄ αυτού μας κατηύθυναν στο υπόγειο! Δεκάδες κοροϊδευτικές σκέψεις αναδύθηκαν από το μυαλό της κυρίας μου. Περίμενα υπομονετικά να περάσει η θύελλα!
Κατεβήκαμε από μια σκάλα ντυμένη με μαύρο βελούδο. Το ίδιο ντυμένοι ήταν και οι τοίχοι της καθόδου. Ολίγον ζοφερό φαινόταν. "Έτσι είναι η κατρακύλα στα έγκατα" σκεφτόταν η Τσιριμπόμ, "μαύρη, όπως κάθε κάθοδος". Η κάθοδος με απορρόφησε, οι σκέψεις - με ταχύτητες αστραπής - της κυρίας μου με ζάλισαν και δεν πρόσεξα τα κάδρα με τις φωτογραφίες στον τοίχο της καθόδου. Συναντήσαμε μια βαριά γυάλινη πόρτα. Μπήκαμε σε ένα μισοφωτισμένο χώρο και έκλεισα προς στιγμήν τα μπιρμπιλωτά ματάκια μου για να προσαρμοστούν.
Το υπόγειο του Belga Queen ήταν ένας παράδεισος χαλάρωσης. Πρώην τράπεζα, η ‘Crédit du Nord’, μας παρέδιδε στα θησαυροφυλάκια της. Εγκαταλελλειμένα από καιρό παραδόθηκαν σε διακοσμητές οι οποίοι φρόντισαν να δώσουν έναν αέρα σαβάννας με χρώματα από το Βελγικό Κονγκό. Στη μία γωνιά ήταν ένα πολυτελές μπαρ που σέρβιρε κοκτέιλς και ποτά. Δίπλα του υπήρχαν προθήκες γεμάτες πούρα Αβάνας. Σε όλο το χώρο υπήρχαν δερμάτινοι καναπέδες και πολυθρόνες, νερά που έτρεχαν σε γυάλινα διαχωριστικά, καλυμμένα με φοίνικες και διακριτική μουσική. Τι μέρος!
Η κυρία μου μαγεύτηκε, το ίδιο κι εγώ. Έφυγα από την καρφίτσα της και πέταξα στους φοίνικες. Εκείνη πήρε το ποτό της και κατέφυγε σε έναν καναπέ για να κατοπτεύσει με την ησυχία της το χώρο. Το επόμενο βήμα θα ήταν να πάει στην προθήκη και να πάρει ένα πούρο να καπνίσει! Να το έβλεπα κι αυτό!!! Πιστεύω ότι τη συγκράτησε μόνο η τιμή που θα πλήρωνε για ένα πούρο Αβάνας, τίποτε άλλο. Πάντως, όλοι οι αντικαπνιστές, μαζί και η κυρία μου, εκεί κάπνισαν ένα τσιγάρο. Για να δείτε πόσο ρόλο παίζει ένα υποβλητικό τοπίο και μία μειωμένη άμυνα...

  Καθισμένοι όλοι στους καναπέδες, με ένα ποτό και ένα τσιγάρο στα χέρια, κουβέντιασαν για ώρα και άφησαν τις τύψεις για τη συμπεριφορά τους για αργότερα. Φεύγοντας, θαύμασαν τις φωτογραφίες στον τοίχο της ανόδου : η προπαγάνδα του τσιγάρου δια χειρός επωνύμων. Μέχρι και ο Πηρς Μπρόσναν! Μέχρι και αυτός!

  

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ μάλλον θα τολμούσα κι ένα πούρο, κι ας πάει και το παλιάμπελο! Pourquoi pas? Μιά ζωή την έχουμε....
Γλάρος.

Ταξιδιάρικο Πουλί είπε...

Την άλλη φορά γλάρε μου, την άλλη φορά... Έχεις δίκιο...