ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Καλή χρονιά και καλά μυαλά!
Και προπάντων υγεία, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Εγώ και ο Λευτέρης ευχόμαστε να είναι καλά τα αφεντικά μας για να μας συντηρούν! Τι άλλο θέλουμε?
Πώς τα περάσαμε? Ειδυλλιακά! Καλύτερα και από τις Μπαχάμες!
1. Ήρθε το κανονικό μου αφεντικό από την Πάτρα και στρογγυλοκάθισε σπίτι, στο γραφείο του και στο κομπιούτερ του. Ωραίες γιορτές, τι να σου πω! Πήξαμε στα αποφθεγματάκια. Οι γιορτές δεν είναι τίποτε το διαφορετικό, είναι εμπορικές συμφωνίες, γιατί να βγω έξω (και να ξοδέψω) αφού περνάω μια χαρά στο σπίτι μου, περιττά τα ρεβεγιόν και λοιπά και λοιπά.
Ακόμα αυτό το παιδί είναι στην εφηβεία μου φαίνεται... Και αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να του δώσω πια ένα όνομα. Σάυλωκ ίσως? Πώς σας φαίνεται?

2. Ο Λευτέρης προσαρμόζεται σιγά σιγά. Είναι ακόμα πολύ ντροπαλός και κρύβεται πίσω από το φυτό της γυάλας του όταν πλησιάζουμε. Ξεμυτίζει και εξαφανίζεται. Και επιπλέον είναι όλο στον πάτο, δεν ανεβαίνει καθόλου στην επιφάνεια.

3.Στολίσαμε το δέντρο μας και το σπίτι, λίγο ανόρεχτα φέτος είναι η αλήθεια αλλά στολίσαμε. Η γιαγιά Σοφία έκανε κουραμπιέδες αλλά η έξυπνη η κυρία μου δοκίμασε έναν μόλις βγήκανε τα ταψιά από το φούρνο, της είπε ότι ήταν άψητος και η γιαγιά τους ξανάβαλε στο φούρνο, με αποτέλεσμα να παραψηθούν! Πάνε φέτος οι κουραμπιέδες, δεν τρωγόντουσαν. Καλύτερα, είπε η κυρία μου, γιατί κάνει δίαιτα.
Η κυρία μου έκανε μελομακάρονα. Νόστιμα έγιναν αλλά δε ρούφηξαν καλά καλά το μέλι γιατί ήταν αρκούντως πηχτό. Καταβροχθίστηκαν σε δύο μέρες από το Πεθερικό (που έχει αρύθμιστο ζάχαρο) και τον κύριο μου που μελομακάρονα να είναι κι ας είναι και αποτυχημένα.
Η κυρία μου έκανε και βασιλόπιτα - κέικ, πάρα πάρα πολύ νόστιμη. Και πώς να μην ήταν αφού έβαλε 10 αυγά και 600 γρ. φρέσκο βούτυρο Κερκύρας, χώρια τα άλλα υλικά! Η νοστιμιά της Βασιλόπιτας της είχε μείνει από πέρσι που έκανε πρωτοχρονιά στη δουλειά της και έφερε τη βασιλόπιτα η Λίντια που την είχε φτιάξει η μαμά της. Η αποτυχία εδώ ήταν ότι δεν ψήθηκε καλά και ήταν λίγο ωμή ... αλλά πεντανόστιμη η άτιμη. Πολύ παχυντική βέβαια αλλά οι θερμίδες και η αφειδώς τοποθετηθείσα ζάχαρη ποσώς εμπόδισαν το αγνό Πεθερικό να καταβροχθίζει και από ένα κομμάτι μόλις γύριζαν το κεφάλι τους από την άλλη.

4. Το Πεθερικό κατέφθασε από την πολύ μακρινή επαρχία της χώρας των Αμπελοκήπων Αθηνών για δεκαήμερες διακοπές στο σπίτι μας, όπως κάθε χρόνο το τελευταίο περίπου τέταρτο του αιώνα (δεν υπερβάλλω και πολύ).
Εγκαταστάθηκε στο σαλόνι και χόρτασε ύπνο (>16 ώρες, σαν τα νεογνά), γλυκά και νόστιμα φαγητά.

5. Η κυρία μου και ο κύριος μου δούλευαν αλλά δεν είχαν υπερωρίες μέσα στις γιορτές κι έτσι τους είχαμε σπίτι. Η κυρία μου ασχολήθηκε τον περισσότερο καιρό με τις κρίσεις οι οποίες της κατέστρεψαν πρακτικά τις διακοπές (και δεν τις τελείωσε ακόμα).

6. Και ερχόμαστε στον Χόλιους, αυτή τη λαμπερή προσωπικότητα.
Έχει πάρει τη φαντασία της μάνας του, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Είχε οργανώσει ένα σωρό εξόδους και είχε φτιάξει ένα σωρό προγράμματα. Τα χριστούγεννα άρχισε να τον πονάει ο λαιμός του και να γκρινιάζει. Ουδείς του έδωσε σημασία. Κοίταξε η μάνα του το λαιμό του με ένα κουτάλι και αποφάνθηκε : είναι κόκκινος, ίωση, μείνε σπίτι. Σε 5 λεπτά ο Χόλιους είχε ξεπορτίσει σχεδόν ξεβράκωτος.
Την άλλη μέρα κλαιγόταν από το πρωί ότι ο λαιμός του χειροτέρεψε. Τον ξαναείδε η μάνα του με το κουτάλι, αποφάνθηκε ότι οι αμυγδαλές του είχαν άσπρα πραματάκια επάνω και τον ξεκίνησε αντιβιοτικά. Πέρασαν δυο μέρες και ο Χόλιους δεν είχε καμία βελτίωση. Η γκρίνια κατευθύνθηκε προς τον μπαμπά του διότι η μάνα του δε μασούσε. Δε με προσέχετε, δε με πάτε σε ένα γιατρό, δε με είχατε πάει σε ένα γιατρό τότε και τότε .... περσινά ξινά σταφύλια. Έγινε ο κύριος μου πυροτέχνημα. Τον άρπαξε και τον πήγε στο Παίδων, μαζί και η κυρία μου να κρατάει τα μπόσικα. Λοιμώδης μονοπυρήνωση. Από κει που οι κατηγορίες προς τον Χόλιους ήταν γιατί δε ντύνεται και κυκλοφορεί με τα φανελάκια και κρυώνει ... μεταλλάχτηκαν σε μομφές για τον τρόπο που κόλλησε (η ασθένεια των φιλιών των εφήβων). Αλλά οι μομφές δεν κάθονται σε ένα μέρος. Μεταξύ σοβαρού και αστείου πετάγονται και παραδίπλα. Μαλλιοτραβήχτηκαν συγκεκαλυμμένα τα αφεντικά μου για το από πού πήρε ο γιος τους. Έκατσε στο εδώλιο το εκρηκτικό ταπεραμέντο της μάνας του στα νιάτα της, τα σόγια αμφοτέρων, οι γονιδιακές καταβολές που χάνονταν σε βάθος χρόνου ...
Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο φουκαράς ο Χόλιους έχασε όλες του τις διακοπές σερνάμενος από καναπέ σε καρέκλα και από καρέκλα σε κρεβάτι. Την πέρασε τόσο βαριά που πήρε και κορτιζόνη να σκεφτείτε για να βελτιωθεί λίγο και να ξεφράξει ο λαιμός του. Τα αφεντικά μου μετατράπηκαν σε Φρουρούς της εξώπορτας για να μην αποδράσει ο ασθενής μόλις αισθανθεί κάπως καλύτερα λόγω κορτιζόνης.

7. Η κυρία μου δούλευε την Κυριακή από το πρωί. Βροχερός ο καιρός, γιορτές ακόμη, δεν θα είχε δουλειά υπέθετε. Πήρε τις κρίσεις μαζί της μπας και τις προχωρήσει κάπως. Με πήρε και μένα να χαζέψω στο δάσος. Αμ δε! Ούτε να κατουρήσει δεν πρόλαβε. Έφυγε κατακουρασμένη το βράδυ από το κτήριο που δούλευε για να πάει σε ένα γειτονικό να βρει κάπου να κοιμηθεί. Κι εγώ νύσταζα, τι λέω, δεν έβλεπα μπροστά μου. Τα λίγα μέτρα που διασχίσαμε όμως μας αποζημίωσαν για όλη την κούραση της μέρας.
Έκανε λίγο κρύο, έπεφτε ψιλόβροχο και περπατούσαμε τυλιγμένοι σε μια ομίχλη που είχε κατέβει πολύ χαμηλά, μπερδευόταν στα φώτα των δρόμων και μπλεκόταν στα κλαδιά των δέντρων. Η όλη σκηνή, αν και πεζή, ήταν στα μάτια μας ειδυλλιακή. Έπιασα την κυρία μου να σκέφτεται, μετά από τόση κούραση, πόσο όμορφη είναι η ζωή. Στριφογύρισε μέσα στην πάχνη και την ομίχλη, με το πρόσωπο να κοιτάζει τον ουρανό και τις σταγόνες της βροχής να τη μουσκεύουν. Αναγκάστηκα να επέμβω στο ξεμυαλισμένο μυαλό της και να την επαναφέρω στην τάξη.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε σαν μπαγιάτικα μύδια στη δουλειά. Το μεσημέρι δημιουργήθηκε μια περιπλοκή και δε μπορέσαμε να φύγουμε. Η περιπλοκή χρόνισε και μπλέξαμε με τη δουλειά τόσο ώστε δε φύγαμε καθόλου (και δε φάγαμε καθόλου). Ξανακοιμηθήκαμε στη δουλειά της κυρίας μου και φύγαμε την Τρίτη το μεσημέρι, δηλαδή 53 ώρες σερί.
Ηθικόν δίδαγμα : πρέπει πάντα να έχουμε σπόρους καναρινιών σε ένα συρτάρι του γραφείου μας μαζί με κανένα εφεδρικό βρακί για ώρα ανάγκης. Ευτυχώς η Τσιριμπόμ, ως προνοητική που είναι είχε τις εφεδρείες της και με το παραπάνω ...