19/5/12

ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ


Να που φτάνει η ώρα!
Έτοιμος και ο Χόλιους να εκσφενδονιστεί στο Λάκκο των Λεόντων!
Αχ, μικρό μου αφεντικό, τι τραβάς κι εσύ!

Από χτες διαβάζει με τη μάνα του για να πάει να γράψει έκθεση τη Δευτέρα.
Τι διάβαζουν άραγε, απορώ. Διαβάζεται η έκθεση?
Πασαλείβουν εδώ κι εκεί νοήματα.
Κυκλοφορώ στο σπίτι, κυριολεκτικά σαν μπαλαρίνα για να μην τους ενοχλήσω. Ευτυχώς που ο αντικαταστάτης μου, αυτό το κιτρινιάρικο μουγγό καναρίνι που έχουν τώρα στη θέση μου, δε σταυρώνει κελαηδητό όλη μέρα και έτσι δεν τους ενοχλεί κανείς.

Πήγα λίγο να τους κάνω παρέα και ξεράθηκα στα γέλια.
Τι βάζουν τα παιδάκια να μαθαίνουν!
Ο πνευματικός άνθρωπος!
Ο πνευματικός ηγέτης!
Ουτοπίες δηλαδή που καλούνται να τις συνθέσουν σε έκθεση τα παιδιά.
Άσε τις λέξεις. Μαμά, τι σημαίνει αυτό και τι σημαίνει εκείνο, όλη ώρα.
Μπορείς να μάθεις όσες λέξεις δεν έμαθες ποτέ στη ζωή σου, σε μια βδομάδα?

Όταν μάλλιαζε η γλώσσα της κυρίας μου από παιδάκια "διαβάστε κανά βιβλίο", έχωναν και οι 2 τις μύτες τους στα πλέιστεϊσον και πήγαιναν τα βιβλία στα τσάριτι. Να τες τώρα οι ελλείψεις.
Και τόλμησε ο μικρός να της πει κιόλας ότι κακώς τότε δεν τον πίεζε, να διαβάσει βιβλία με το ζόρι και να αποκτήσει ευκολία στο γράψιμο. Του έριξε ένα βλέμμα διακοσίων πινεζών και δεν του ξαναμίλησε.

Δύσκολο να είσαι γονιός, εκτός από ωραίο.
Είναι από αυτά που, ως οικογένεια, εάν έπρεπε να ξαναδιαλέξουμε θα το διαλέγαμε επί 3 και επί 4. Κονικλοοικογένεια με ευχαρίστηση!
Αλλά δύσκολο.

Αναρωτιέται η άλλη μετά από τόσα χρόνια.
"Μήπως τους μεγάλωσα πολύ δημοκρατικά ???"

Τέλος πάντων, τώρα έχουμε μπροστά μας τις εξετάσεις.
Με πολύ κόπο φτάσαμε στο τέλος.
Καταφέραμε να περιχαρακώσουμε αυτό το ατίθασο, λαμπερό πνεύμα, το Χόλιους και να τον στρώσουμε κάτω.
Τα ιδιαίτερα μαθήματα  ... σύννεφο ...
Διότι πρώτον δεν περιμέναμε τίποτα από το σχολείο και δεύτερον αν το Λαμπερό Πνεύμα πήγαινε φροντιστήριο, το πιθανότερο ήταν να κατέληγε μοντέλο ρούχων ή στη χειρότερη, πατέρας!

'Ετσι λοιπόν, τα αφεντικά μου έσφιξαν τα δόντια, δούλευαν και πλήρωναν.
Κυκλοφορούσαμε με φακούς στο σπίτι, ντυμένοι όλοι με παρελθούσες μόδες, περίεργα χρώματα και παραπροπέρσινες παντόφλες.
Και παρ΄ όλη την κρίση, οι τιμές ακατέβατες. Κανένας δεν είχε την τσίπα να κάνει από μόνος του μια έκπτωση στο μάθημα. Εδώ που τα λέμε, γιατί να κάνει? Θες και τον βάζεις να κάνει ιδιαίτερα στο παιδί. Οι όροι είναι δικοί του.

Τελειώσαμε όμως! Οι εξετάσεις φτάνουν!
Ή μήπως δεν τελειώαμε?
Μήπως τώρα αρχίζουμε?????


ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!
ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ, ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !!!



   

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Με καθυστέρηση διαβάζω τις τελευταίες αναρτήσεις σου Καναρίνι μου !
Τελικά τα κατάφερε το μικρό αφεντικό σου με τις εξετάσεις ;;;

GLAROS