Ο Παχουλός Κύριος είναι ανάστατος αυτές τις μέρες. Του έχουν πέσει πολλά μαζεμένα και δεν αντέχει ο καημένος! Τον συνέλαβε η κυρία μου χτες το πρωί χωμένο σε ένα κουτί με εργολάβους που είχαν καταφθάσει φρεσκότατοι. Είχε βάλει δύο μέσα στο στόμα του και τους άλεθε γρήγορα για να προσθέσει τους επόμενους. Κακόμοιροι εργολάβοι!
Σήμερα, όπως και τις περισσότερες μέρες πήγαμε πολύ πρωί με την κυρία μου στη δουλειά. Όταν φτάνουμε βρίσκουμε εκεί πάντοτε το Διευθυντικό Στέλεχος και λίγο αργότερα καταφθάνει και ο Παχουλός Κύριος, ξεφυσώντας συνήθως για κάποιο πρόβλημα του.
Για ελάχιστα λεπτά την προσοχή του αποσπούν τα κουλούρια Θεσσαλονίκης που φέρνει καθημερινά το Διευθυντικό Στέλεχος. Κατευθύνεται στο πάνω μέρος του ψυγείου που τα αφήνει και αρχίζει να τρώει. Το Διευθυντικό Στέλεχος δυσανασχετεί εμφανώς και κάνει γκριμάτσες στην κυρία μου αλλά ο Παχουλός Κύριος τρώει απερίσπαστος.
Έτσι περίπου έγινε και σήμερα το πρωί. Μπήκαμε φουριόζοι με την κυρία μου στο γραφείο και βρήκαμε το Διευθυντικό Στέλεχος με ξυνισμένη μούρη να ανακατεύει κάτι χαρτιά και τον Παχουλό Κύριο όρθιο πάνω από το ψυγείο να τρώει τα κουλούρια.
Σε μια στιγμή το Διευθυντικό Στέλεχος σηκώθηκε να πάει στο γραφείο του που είναι δίπλα. Η κυρία μου πρόσεξε ότι φορούσε καινούργια διευθυντικά παπούτσια. Ήταν (όπως πάντα) χαμηλά, καρώ και με καρώ φιόγκο.
- Α, αναφώνησε, με γεια τα παπούτσια! Ωραία είναι! Από πού τα πήρατε?
- Από την Πατησίων, είπε με το μόνιμο ξυνισμένο ύφος το Διευθυντικό Στέλεχος την ώρα που απομακρυνόταν για το γραφείο του.
Και ενώ το Διευθυντικό Στέλεχος είχε φύγει και δεν άκουγε, λέει ο Παχουλός Κύριος στην κυρία μου, το εξής μεγαλειώδες :
- Ποντικός κουδούνια εφόρει κι αν τα εφόρει ποιος τόνε θώρει....
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Πριν από 1 εβδομάδα