14/10/12

ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Πάνε οι πανελλήνιες εξετάσεις. Βγήκαν και τα αποτελέσματα.
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Έχω τώρα και τα δύο μικρά αφεντικά μου στην Πάτρα.
Τι να πρωτοπρολάβω κι εγώ ??? Στα μικρά αφεντικά μου να πεταχτώ ? Την ψυχική υγεία της κυρίας μου να φροντίσω ? Τον κύριο μου να προσέχω μη σπάσει κανένα πόδι στις ορειβασίες ? Ή μην του έρθει κανένας ντουβρουτζάς στις προπονήσεις για τον κλασσικό μαραθώνιο που αποφάσισε να πάει ?

Αφορμή για να γράψω σήμερα μετά από τόσο καιρό ήταν ο πρωινός διάλογος μάνας - μεγάλου γιου.
Ήρθε για το Σαββατοκύριακο και άναψαν οι κατσαρόλες και τα ταψιά από τις μαγειρικές για την ξενιτειά!

Η μάνα περιφέρεται γύρω του και δήθεν συγυρίζει ...
Εγώ τρώω ένα βραστό κάστανο που μου έχει βάλει ...
Ο κύριος μου τρέχει σήμερα 32 χλμ από το πρόγραμμα του. Θα γυρίσει κίτρινος σα λεμόνι.
Ο Χόλιους την έκανε από την Πάτρα για τη γιαγιά - Σοφία που είναι ακόμα στο χωριό.
Και το κανονικό μου αφεντικό είναι, όπως πάντα, στο κομπιούτερ του.

Κυρία μου : Δηλαδή πρέπει σώνει και καλά να φύγεις για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό ? (μέσα της σκέφτεται : καταραμένη Νορβηγία). Δεν μπορούμε να βρούμε ένα μεταπτυχιακό εδώ, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας ?

Φαντάζεται τις απαντήσεις που θα εκτοξευθούν και λουφάζει ... Τι ήθελα τώρα και του χώθηκα ? σκέφτεται.
Έκπληξη !!!!

Κανονικό αφεντικό μου : Καλά μωρέ, θα δούμε .....

ΛΕΣ ???? ΛΕΣ ????
Να αρχίσουμε να ελπίζουμε ???????
Να αρχίσουμε να μη φοβόμαστε να ελπίζουμε ?????


Άσχετο : η καλοκαιρινή παραγωγή της Επαύλεως στο χωρίον ένθα εντρυφώ κι εγώ από καιρού εις καιρόν ...