Η ΑΡΠΑΧΤΗ

Κι εγώ θα ήθελα να ζω μόνιμα στο Βερολίνο, στη Ρώμη, στη Βαρκελώνη, στο Λουγκάνο, στη Σεβίλλη, στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ…. Πολύ θα μου άρεσε. Πάρα πολύ μάλιστα! Να έχω μια βιλάρα με κήπο, σε μια ωραία και σικ συνοικία, να πηγαίνω για ψώνια και να μη σκέφτομαι και τη δεκάρα, να βγαίνω τα βράδια, να απολαμβάνω πολιτισμό και ευγένεια…. Μακριά από τα ευτελή σκάνδαλα της Μαυριτανίας, μπλιάχ! Το απαίσιο κυκλοφοριακό, τις φωτιές από άκρη σε άκρη…. Και τόσα άλλα αναρίθμητα.
Θα ήθελα πολύ να τα κάνω αυτά! Και μόλις ο μάνατζερ μου κουνήσει το μαντήλι και τα οργανώσει όλα, να έρχομαι στους μαύρους, να τους τιμώ με την παρουσία μου, να δίνω και μερικές, γεμάτες συγκατάβαση, συνεντεύξεις για να προωθήσω αυτά για τα οποία ήρθα. Με ευχαρίστηση θα ανεχόμουνα όλα αυτά τα απεχθή. Είμαι στην πραγματικότητα τόσο μακριά από όλα αυτά! Αλλά τι να κάνω? Κάπως πρέπει να βγει το νοίκι για τη βίλα του Βερολίνου, Ρώμης, Βαρκελώνης κοκ. Βλέπετε τώρα με το ίντερνετ δεν αγοράζει ο κόσμος δίσκους και σιντί. Με ακούει να τραγουδάω δωρεάν!
Πώς θα επιβιώσω κι εγώ, μου λέτε? Είναι σκληρό να ζεις στα ξένα! Ξέρετε πόσο ακριβή είναι η ζωή? Αλλά από την άλλη, είμαι μια χαρά βολεμένος, -η εκεί με τη βιλάρα και τις παρέες μου. Δεν ήθελε πολλή φιλοσοφία. Οι μαύροι με λατρεύουν ακόμα. Πουλάω σε αρκετές ηλικίες. Χρόνια ολόκληρα! Εξέθρεψα γενιές και γενιές μαύρων εγώ που με βλέπετε. Με βλέπετε στις αφίσες των δρόμων αγνώριστο, -η από το πολύ ρετούς, το φώτοσοπ και τις επανορθώσεις. Χρόνος δεν πέρασε από πάνω μου! Είμαι ίδιος, -α απλώς μένω αλλού.
Είναι τακτοποιημένα όλα. Οργανωμένα στην εντέλεια. Τα εισιτήρια θα προπωληθούν. Είναι τιμή που θα έρθω να τραγουδήσω ακόμα ένα καλοκαίρι στη Μαυριτανία! Οι μαύροι θα έρθουν πάλι τρέχοντας, για να με ακούσουν συγκινημένοι να τραγουδάω κομμάτια της ζωής τους και της νιότης τους. Χμ! θα χώσω και κάτι κοντά στην πανσέληνο, που όλες οι ρομαντικές καρδιές λιώνουν. Να θυμηθώ να το πω στον μάνατζερ μου. Θα έχω επιτυχία. Και μετά από αυτά τα άκρως κοπιαστικά, θα ξαναγυρίσω στη βίλα μου στο Βερολίνο, Ρώμη, Βαρκελώνη, κοκ. Με γεμάτο το μπεζαχτά για να συνεχίσω την όμορφη ζωή μου, αποτραβηγμένος, -η από τα φώτα της μαυριτανικής δημοσιότητας. Τι? Πώς είπατε? Αρπαχτή? Αχ, με συγχωρείτε! Λείπω χρόνια από τη Μαυριτανία και για μερικές λέξεις έχω ξεχάσει τη σημασία τους!