ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ξεκρέμασα επιτέλους την επιγραφή "Κλειστόν λόγω ομιλίας", ξεσκόνισα, έπλυνα τις κουρτίνες και άνοιξα πάλι το μαγαζί! Τι ήταν κι αυτό που περάσαμε? Τι άγχος! Χωρίς λόγο και αιτία βέβαια αλλά αυτά τα λέμε μετά... Μέχρι να γίνει η ομιλία πεθαίνουμε... Τουλάχιστον οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, αν μη τι άλλο, αποκομίσαμε γνώσεις, μέσα από την ετοιμασία. Ας έρθω στο προκείμενο.

Παρασκευή βράδυ ήμαστε ακόμα στη δουλειά, όταν το κινητό τηλέφωνο της κυρίας μου χτύπησε ξαφνικά και εκείνη αντίκρυσε με τρόμο την οθόνη. Ήταν η Κυρία Του Καλού Κόσμου! Έπρεπε να απαντήσει! Δεν μπορούσε να μην απαντήσει! Ξεροκατάπιε και πάτησε το κουμπάκι. Η Κυρία Του Καλού Κόσμου βρισκόταν και εκείνη ακόμα στη δουλειά της, κουνώντας τα νήματα μιας βιαστικής στατιστικής ανάλυσης μερικών δεδομένων για τα οποία η δική μου κυρία είχε κάποιο λόγο. Η Τσιριμπόμ ήταν μαδημένη από την κούραση (δούλευε ήδη 14 ώρες και δεν έβλεπε την ώρα να γυρίσει σπίτι), η Κυρία σε λίγο θα έφευγε για το θέατρο. Ασύγκριτα μεγέθη!

Ποία όμως είναι η  Κυρία Του Καλού Κόσμου και τι δουλειά έχουμε εμείς με αυτήν?  Ο Λύσανδρος, συνάδελφος της Τσιριμπόμ σε άλλη υπηρεσία, της γνώρισε την Κυρία, για να επεκτείνουν κάποιες συνεργασίες επιστημονικού χαρακτήρα στο Πανεπιστήμιο. Τα πανεπιστήμια πρέπει να δείχνουν έργο, οι Πανεπιστημιακοί να φτιάχνουν βιογραφικά, οι φοιτητές να κάνουν διατριβές κλπ. κλπ. Τι σχέση έχει η δικιά μας με όλα αυτά? Είναι μήπως πανεπιστημιακός? Φτου φτου φτου....φάτε τη γλώσσα σας... Άκου πανεπιστημιακός! Με χωρίς θείο, μπαμπά, μεγάλο σαλόνι, τζάκι, πολλά λεφτά, προελεύσεως και κάτοικος Άλλου Μπύθουλα... Συνέλθετε!

Η εμπλοκή της εντάχθηκε στο γενικότερο κεφάλαιο ¨Αδυνατώ να πω ΟΧΙ". Έτσι, όταν ο Λύσανδρος της είπε για τη συνεργασία, στην οποία η κυρία μου θα προσέφερε το υλικό και το Πανεπιστήμιο την επεξεργασία του στο εργαστήριο, εκείνη ντράπηκε να του πει ότι προτιμά να ασχολείται με εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά (τα εξωσχολικά βιβλία της, τις πεζοπορίες της, τα λουλούδια της...). Η αλήθεια είναι ότι ο Λύσανδρος είναι ο ευγενέστερος άνθρωπος που γνωρίζει η κυρία μου. Η ευγένεια και η παιδεία του, ολίγον οξφορδιανές, ήταν υπεύθυνες για την υποχώρηση της και το μπλέξιμο σε όλη αυτή την ιστορία της Πανεπιστημιακού Δασκάλας.

Όταν είχε συναντήσει για πρώτη φορά την Κυρία Του Καλού Κόσμου η Τσιριμπόμ είχε περίπου φρίξει. Οι ηλικίες τους ήταν κοντά αλλά εκεί σταματούσε η όποια ομοιότητα. Στο φέουδο της, πλαισιωμένη από ένα σωρό φοιτητές - δούλους, δεσποτική, ανταγωνιστική και απρόσιτη, πιέστηκε να είναι φιλική με την κυρία μου στα πλαίσια της επερχόμενης συνεργασίας. Προσεγμένα ντυμένη, αν και άχαρη, με μαλλί κομμωτηρίου και συμπεριφορά στημένη, έκανε την κυρία μου να νιώσει άβολα από την πρώτη στιγμή. Οι συγκρίσεις ωχριαστικές! Εκείνη, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου, με Αμερικές, απόλυτα πετυχημένη (με τους όρους που επικρατούν στη μάζα), σωρεία τα papers και τα masters που επέβλεπε, οι φοιτητές σούζα, λίστα τα συνέδρια στο εξωτερικό, πολλές οι πανεπιστημιακές ευθύνες, η πανεπιστημιακή δόξα...  Απέναντι ο φτωχός συγγενής - Τσιριμπόμ, όπως είναι γνωστή κουτσά στραβά από άλλες περιγραφές του συγγραφέα. Πετυχημένη κι αυτή, δε λέω, αλλά με άλλα μέτρα και σταθμά. (Προχθές γύρισε με μια τσάντα χόρτα βουνού που της έφερε ένας κύριος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη βοήθεια της! Επιτυχία είναι κι αυτό).

Σιγά σιγά η κυρία μου εξοικειώθηκε με την Κυρία και ένιωθε λιγότερο άβολα με τον καιρό. Το ίδιο και η άλλη. Οι επαφές τους έμειναν και μένουν κυρίως τηλεφωνικές.

Θεωρητικά, η Κυρία Του Καλού Κόσμου προέρχεται και αντιπροσωπεύει μια Σχολή του Πανεπιστημίου κατώτερη της Σχολής της κυρίας μου. Η κατώτερη σχολή χρησιμοποιεί την ανώτερη για ερευνητικούς σκοπούς, επειδή η ανώτερη έχει το ενδιαφέρον υλικό. Η μια Κυρία λοιπόν, αν και καθηγήτρια, μεγάλη και τρανή, με δάφνες και παραδάφνες, φαίνεται να νιώθει λίγο μειονεκτικά μπρος στην δική μου κυρία, η οποία αν και περίπου σφουγγαρίζει στο χώρο της, δεν παύει να έχει σημαντική θέση σε απτή προσφορά λύσης περίπλοκων προβλημάτων. Υποβόσκει λοιπόν μια, να το πω, παραδοχή ή ίσως ίσως θαυμασμός από την πλευρά της Κυρίας προς την Τσιριμπόμ. Σα να λέμε ότι η μια είναι Καθηγήτρια Ιχθυοτροφείων στο Πανεπιστήμιο και η άλλη Νομικός - Δικηγόρος εξειδικευμένη στα προβλήματα των ψαριών. Ελπίζω να ήμουν σαφές. Από την άλλη, η Κυρία Του Καλού Κόσμου, με το μαλλί κομμωτηρίου και τον τουπέ, γνώρισε την κυρία μου που είναι πολύ απλή, πάντα γελαστή και ανεπιτήδευτη. Επιπλέον, της αναγνώρισε ότι σε αντίθεση με εκείνη που δουλεύει σε εργαστήριο, η κυρία μου σκοτώνεται στα σαλόνια αλλά και στα αλώνια της καθημερινής πρακτικής αλλά έχει το νου της και στα ερευνητικά, στην εκπαίδευση των νεότερων, κλπ. κλπ. Οπότε, κατέβηκε ένα σκαλί από το βάθρο της για να μελετήσει ένα θηλυκό των δυτικών προαστείων.

Θυμάμαι πριν 3-4 χρόνια, παραμονές Χριστουγέννων, η Κυρία Του Καλού Κόσμου πήρε σπίτι μας τηλέφωνο για να μας καλέσει σε ένα lab party (από το laboratory) όπως είπε! Το πάρτυ θα γινόταν στο σπίτι της στα βόρεια προάστεια.  Η Τσιριμπόμ μόνο που δε λιποθύμισε όταν άκουσε την πρόσκληση. Το τελευταίο που θα ήθελε ήταν ένα βράδυ μέσα σε αγνώστους, στημένη σα να είχε καταπιεί μπαστούνι. Πήγε όμως. Κατέστρωσε επιτελικά σχέδια, βρήκε ρούχο αξιοπρεπές, αγόρασε δώρο της εμβέλειας Κυριών Καλού Κόσμου και απορροφήθηκε από το πρωτόκολλο. Εκείνο που κυρίως την ώθησε ήταν η περιέργεια να δει από κοντά πώς ζει μια Κυρία Του Καλού Κόσμου. Το σπίτι ήταν μονοκατοικία με κήπο, με σαλόνια και παρασαλόνια, δωμάτια και παραδωμάτια. Απέπνεε οικονομική άνεση αλλά και γούστο (ξέρετε ότι είμαι δίκαιο). Οι οικοδεσπότες ήταν προσηνείς, τα εδέσματα της οικιακής βοηθού νόστιμα, οι φοιτητές του εργαστηρίου έδιναν μια νότα ανάλαφρη στο χώρο και τελικά περάσαμε όλοι καλά. Πάντως δεν είχαν καναρίνι αυτοί.

Τώρα που σας έβαλα στο κλίμα θα έρθω και στην ιστορία του τίτλου : Οι Κυρίες Του Καλού Κόσμου. Πληθυντικός. Πριν δύο μήνες χτύπησε πάλι το κινητό της Τσιριμπόμ και είδε με τρόμο το όνομα της Κυρίας του παρόντος αφιερώματος. "Ωχ", σκέφτηκε η Τσιριμπόμ, "τι να θέλει πάλι?". Μετά τα τυπικά, της έσκασε τη βόμβα. Η αδελφή της αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα και ήθελε τη γνώμη της κυρίας μου. Η αδελφή, υψηλά ιστάμενη σε έναν ευρωπαϊκό οργανισμό, μένει μόνιμα στην πρωτεύουσα που εδρεύει ο οργανισμός αυτός και πηγαινοέρχεται σε όλο τον κόσμο συχνά πυκνά για δουλειές εξίσου υψηλά ιστάμενες. Για το πρόβλημα της είχε ζητήσει συμβουλή από τους εκεί ειδικούς αλλά κάπου θεώρησε ότι δεν της δόθηκε η δέουσα προσοχή, κάπου δεν λύθηκε εντελώς το πρόβλημα, δεν ξέρω... Το αποτέλεσμα ήταν η  Κυρία να ζητήσει από την Τσιριμπόμ να της ορίσει μέρα και ώρα που θα μπορούσε να τη δει. Τώρα που λίγο πολύ καταλαβαίνετε τι εστί Τσιριμπόμ, φανταστείτε τι έπαθε η κακομοίρα. Έμεινε με το ακουστικό στο χέρι, ξεροκατάπιε και άρχισε τις διερευνητικές ερωτήσεις. Χαμένη υπόθεση. Η ιστορία είχε πάρει το δρόμο της. Μην ξεχνάτε ότι και η άλλη δεν είναι καμιά χαζή, είναι εύκολο να διαβάσει μια άρνηση μέσα από μια δικιολογία. Η κυρία μου όρισε συνάντηση την επόμενη Τετάρτη. Παρηγορήθηκε προσωρινά με την ιδέα ότι μέχρι την επόμενη Τετάρτη μπορούσαν να συμβούν πολλά ανασταλτικά του ταξιδιού.

Η αδελφή θα παραλάμβανε την αδελφή από το αεροδρόμιο και θα την έφερνε στη δουλειά της Τσιριμπόμ. Μετά θα πήγαιναν να δουν τη μαμά τους και την επομένη θα έφευγε πάλι για την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της. Τι καταλάβατε από όλα αυτά? 1. Η αδελφή θα ερχόταν ειδικά για να δει την κυρία μου! 2. Αλλοίμονο στην κυρία μου αν δεν της έλυνε το πρόβλημα.

Οι νύχτες αγρύπνιας διαδέχτηκαν η μια την άλλη. Αυτό που για άλλους θα αποτελούσε, ας πούμε, τιμή, για τη φτωχή Τσιριμπόμ ήταν όνειδος! Το άγνωστο πρόβλημα ήρθε και κάθισε βαρύ στους ώμους της και κινδύνεψε να την κοντύνει κι άλλο. Χίλιες σκέψεις και σενάρια φανταζόταν... Στο τέλος το πήρε απόφαση και περίμενε στωικά την Τετάρτη. Ξημέρωσε κάποτε αυτή η Τετάρτη και η κυρία μου ενημέρωσε όποιον μπορούσε στο γραφείο ότι θα δεχόταν δύο Κυρίες Του Καλού Κόσμου. Αυτό αποτελούσε από μόνο του αξιοθέατο διότι στο γραφείο τους είναι όλοι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, με πρώτο και καλύτερο το Διευθυντικό Στέλεχος. Οι Κυρίες Του Καλού Κόσμου σπανίζουν στην υπηρεσία τους και όλοι είναι ευτυχείς για αυτό, επειδή τέτοιες παρουσίες προκαλούν μια γενική απορρύθμιση. Άσε που είναι σίγουρο ότι κανένας δεν μπορεί να φερθεί όπως πρέπει σε κυρίες τέτοιου είδους!

Στην υπηρεσία της κυρίας μου η ζωή εκτυλίσσεται σε ένα μεγάλο κοινό γραφείο. Εκεί κάθονται συνήθως όλοι, γύρω στα 14 άτομα. Κάποιες φορές αποσύρεται το Διευθυντικό Στέλεχος στο γραφείο του, ο Παχουλός Κύριος με την Ξανθιά Κυρία στα δικά τους αλλά γενικά όλοι κλωθογυρίζουν στο μεγάλο γραφείο. Η Τσιριμπόμ έχει ένα δικό της γραφείο στολισμένο με Μονέ αλλά εκείνο είναι ένα κέντρο διερχομένων. Φιλοξενεί το φωτοτυπικό μηχάνημα, δύο υπολογιστές και ντουλάπες φύλαξης ρούχων και πορτοφολιών. Αφού το σκεφτόταν μέρες, αποφάσισε να τις δεχτεί στο γραφείο της. Τουλάχιστον είχε τους Μονέ να δείξει.

Ήρθαν ωσάν φρεγάτες, αποπνέοντας αέρα του εξωτερικού. Παραπονέθηκαν για την κίνηση στο δρόμο χωρίς να ζητήσουν συγνώμη για την αργοπορία τους. Η κυρία μου έσβηνε τα κάρβουνα από τον πωπό της και κατάπιε κρυφά το δεύτερο λεξοτανίλ (ψέματα, δεν παίρνει τέτοια, φοβάται). Για να μην πολυλογώ στην ήδη μεγάλη σημερινή ανάρτηση, η Άλλη Κυρία Του Καλού Κόσμου άρχισε να αναλύει το πρόβλημα της στην κυρία μου η οποία άκουγε στωικά. Κουβέντιασαν για λίγο, διαμορφώθηκε μια άποψη και προχώρησαν στις οδηγίες. Από κει και πέρα χάθηκε η μπάλα. Άνοιξε 80 φορές η πόρτα, χωρίς προηγουμένως να χτυπήσει κανείς, μπήκε όποιος μπορείτε να φανταστείτε είτε για να βγάλει φωτοτυπίες, είτε για να πάρει σφραγίδα της κυρίας μου, είτε για να τη ρωτήσει κάτι, είτε για να δει κάτι στον υπολογιστή, είτε για να ζητήσει μια άμεση οδηγία, είτε για να δει αν είναι κάποιος μέσα και να πει "α, εδώ είσαι!", είτε για να τη ρωτήσει πώς θα βγει έξω από το κτίριο... Το κλου ήταν ένας κύριος που πουλούσε κεριά. Κάθε φορά που άνοιγε ξαφνικά η πόρτα, οι Κυρίες Του Καλού Κόσμου αναπηδούσαν θορυβημένες και κοίταζαν με θαυμασμό και απορία την πόρτα που κανένας δεν είχε χτυπήσει πρώτα για να μπει. Οι φράσεις τους είχαν τόσες πολλές φορές διακοπεί που έστεκαν πάνω από τα κεφάλια τους σαν ξεφτισμένα κουρέλια. Τα πρόσωπα τους άρχισαν να αποκτούν μικρά κόκκινα σπυράκια συγκεκαλυμένης αγανάκτησης για την οποία δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.

Μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα η Τσιριμπόμ στάθηκε βράχος. Χρόνια μαθημένη σε ένα τέτοιο κλίμα αγένειας, ταχύτατης λύσης προβλημάτων και συνεχούς εξυπηρέτησης όλων, άρπαζε και ξανάραβε τα κουρέλια των φράσεων, κάλυπτε τα κενά και συνέχιζε τις κουβέντες από εκεί που κόβονταν, γεμάτη ευγένεια, χάρη, σαφήνεια, αισιοδοξία και σιγουριά. Το πρόβλημα της Κυρίας δεν ήταν τίποτε σπουδαίο, ήταν μάλιστα λυμένο ήδη από τους άλλους. Απλώς δεν είχε σερβιριστεί σωστά η λύση του. Άρπαξε η Τσιριμπόμ ένα δίσκο, έβαλε ωραίες γαρνιτούρες, μπόλικη σως, πασπάλισε το κρέας με τη σιγουριά της και τον πρόσφερε. Οι Κυρίες έφυγαν μαγεμένες και η Τσιριμπόμ χώθηκε ευτυχής στη χαύρα του μεγάλου γραφείου, πρόθυμη να λύσει τις απορίες όλων για τις Κυρίες Του Καλού Κόσμου. Όλοι βέβαια είχαν περάσει από το γραφείο για να δουν τα αξιοθέατα και την υποδέχτηκαν με διάφορες κραυγές : "Καλέ τι ήταν αυτές? Τι ξινίλα? Πώς άντεξες? Πώς μας κοιτούσαν έτσι όταν μπαίναμε?" κλπ. κλπ. Επαναλαμβάνω ότι είμαι αρρωστημένα δίκαιο και οφείλω να πω ότι ούτε αυτή η συμπεριφορά ήταν σωστή. Είναι πολύ άσχημο να πρέπει να μιλήσεις με κάποιον κατ΄ ιδίαν και να μην έχεις έναν αξιοπρεπή χώρο με ησυχία. Να μη χτυπούν την πόρτα όταν πρέπει να μπουν σε ένα γραφείο. Να σε διακόπτουν θέλοντας όλοι να κάνουν τη δουλειά τους εδώ και τώρα. Να αποτελούν όλοι μέρος της αγένειας που καταδικάζουν... 

Αυτή την επίσκεψη θυμήθηκα με το τηλέφωνο της Παρασκευής από την Κυρία Του Καλού Κόσμου. Μεταξύ άλλων η Κυρία ανέτρεξε στην ιστορία της αδελφής της και γεμάτη έκπληξη είπε στην κυρία μου πόση εντύπωση της έκανε όλη αυτή η φασαρία και οι απανωτές διακοπές που συνάντησε στο γραφείο της. "Μα να μη μπορείς να μιλήσεις ήσυχα μισή ώρα?", απόρησε. Αυτό ήθελε και η Τσιριμπόμ. Να καταλάβει ότι άλλος ο κόσμος ο δικός της και άλλος του εργαστηρίου. Να καταλάβει ότι η ασφάλεια των σωληναρίων δεν έχει καμία σχέση με το εδώ και τώρα της καθημερινότητας της δικής της, όπου όλοι θέλουν μια απάντηση και μια λύση. Αυτή άλλωστε είναι η πλειοψηφία του κόσμου : αγενείς και άξεστοι. Τα ραφιναρισμένα προάστεια τα δικά της είναι μακριά. Όταν τη ρώτησε με τη σειρά της τι κάνει η αδελφή της, γεμάτη έκπληξη τη ρώτησε : "Τι? Δε σε πήρε τηλέφωνο να σε ενημερώσει? Απορώ! Θα τη μαλώσω!". Και συνέχισε λέγοντας πόσο υποχρεωμένη ήταν για τη λύση, πόσο καλά τη συμβούλεψε η κυρία μου και πως από δω και πέρα δε θα εμπιστεύεται κανέναν άλλον. "Να μου λείπει", σκέφτηκε με τρόμο η κυρία μου.

Το ηθικό δίδαγμα που βγαίνει από την ιστορία κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι το εξής. Οι Κυρίες Του Καλού Κόσμου είναι χειρότερες από τον μέσο Έλληνα. Φρόντισαν να κάνουν τη δουλειά τους εύκολα και γρήγορα χωρίς καν να ενημερώσουν για την εξέλιξη και να πουν ένα ευχαριστώ. Τουλάχιστον ο μέσος Έλληνας μάζεψε και μια τσάντα χόρτα για το ευχαριστώ. Η Κυρία Του Καλού Κόσμου πέρασε από τα αφορολόγητα του αεροδρομίου, για ταξίδι με προγραμματισμένο ραντεβού και δε χαλάλισε ούτε 30 ευρώ για μια κολώνια!
Δε θέλουμε εμείς κολώνιες! Την ησυχία μας θέλουμε και το μυαλό μας με όσο λιγότερες σκέψεις γίνεται. Γίνεται?