ΓΛΟΥΠ!

Αυτό μόνο είπε η κυρία μου και ατένισε ένα ακαθόριστο σημείο του τοίχου της κουζίνας. "Γλουπ" και ξανά "γλουπ". Την κοίταξα καχύποπτα. Ξεμπέρδεψα τόσο εύκολα από αυτήν? Έτσι έρχονται τα εγκεφαλικά? Λέει το θύμα ένα "γλουπ" και μένει στήλη άλατος να ατενίζει το υπερπέραν?

Μετά σκέφτηκα ωριμότερα. Έχει αποδείξει πολλαπλώς τη γονιδιακή της ανθεκτικότητα. Άρα κάτι άλλο είναι, είπα.

"Χμ", αναφώνησε όταν χτύπησε εκείνο το βράδυ το κινητό της. "Τι να θέλει τώρα αυτός?" είπε. Κατέβηκα με μιας από την κούνια μου και έστησα αυτί. Στην άλλη άκρη των τηλεπικοινωνιακών σημάτων ήταν ένα εκ των πολλών Διευθυντικών Στελεχών του ευρύτερου χώρου της δουλειάς της. Ήθελε ένα κείμενο, κάπως εκλαϊκευμένο, για ένα θέμα - αφιέρωμα σε μια εφημερίδα. Δεν μπορούσε να βρει κάποιον και σκέφτηκε το ζώον, το δικό μου, που δε μπορεί ποτέ να βροντοφωνάξει "ΟΧΙ". Τόσα ποιήματα που είπε στο Δημοτικό στην εθνική επέτειο και τόσα "όχι"που ξεφώνισε τότε, εξάντλησε όλα τα "όχι" της ζωής της.

Το κείμενο το ήθελε σε μια μέρα επειδή θα έφευγε για τη Νέα Ορλεάνη και έπρεπε να το δώσει εγκαίρως στο δημοσιογράφο για σελιδοποίηση. Έκατσε το βόδι το δικό μου και έγραφε όλο το βράδυ. Κατάφερε να το τελειώσει και το έστειλε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Την άλλη μέρα τσουπ! να το το Διευθυντικό Στέλεχος στο γραφείο της. Αντάλλαξε αβρότητες με το δικό μας Διευθυντικό Στέλεχος και έβγαλε μια φωτογραφική μηχανή από την τσέπη του. Η κυρία μου γούρλωσε τα μάτια της και είπε "τι είναι αυτό?". Εκείνος απάντησε μακάρια "θέλουν και μια φωτογραφία σου". Κακήν κακώς τον έδιωξε. Δεν είμαστε καλά που θα καθόταν να τη φωτογραφίσει. Για να έχει να γελάει με τις εβδομάδες!

Έχουμε ένα πρόβλημα με τις φωτογραφίες. Δεν είμαστε φωτογενείς ούτε εγώ ούτε η κυρία μου. Και αυτό το ξέρουν πολύ καλά ορισμένοι και όποτε βγάζουμε φωτογραφίες τις παίρνουν και ψυχαγωγούνται με τις ώρες.

Το "γλουπ" λοιπόν αναφερόταν στην επιτακτική της ανάγκη να βρει μια αξιοπρεπή φωτογραφία να στείλει. Έψαξε από δω έψαξε από κει, βρήκε μία τελικά και την έστειλε. Ένα τέρας σε μια σπλαχνική λήψη! Ταυτόχρονα ετοίμασε μια σειρά ξόρκια για κακό καιρό στη Νέα Ορλεάνη, πολλά κενά πάνω από τον Ατλαντικό, ματαιώσεις ενδιάμεσων πτήσεων και κατσαρίδων στα δωμάτια. 

Μη με ρωτάτε σε ποια εφημερίδα θα δημοσιευτεί το απόσταγμα σοφίας. Δεν ξέρει ούτε αυτή, δεν της είπε το Στέλεχος. Γι΄ αυτό και τα ξόρκια.

Βέβαια από το να ζούσε, να κυκλοφορούσε και να φωτογραφιζόταν έτσι, καλύτερα τώρα. Πάω να την μεταπείσω για τα ξόρκια...