ΧΡΌΝΙΑ ΚΑΛΆ

Μετά την ευγενή παράκληση της γιαγιάς - Σοφίας η οποία ήθελε να ξαναδεί τα vintage πασχαλινά στολίδια του σπιτιού, η κυρία μου με πήρε (για να την προσέχω) και σκαρφαλώσαμε στο πατάρι.

Χώθηκε ολόκληρη μέσα και άρχισε να ψάχνει τους Θησαυρούς Του Παταριού. Η γιαγιά από κάτω επέμενε ότι κάποιος (το συννεφάκι πάνω από το κεφάλι της έγραφε "Τσιριμπόμ") τα πέταξε εδώ και χρόνια. Αν ήταν ποτέ δυνατόν να πετάξει συλλεκτικά πράγματα η κυρία μου! Πόσολίγο ξέρει το παιδί της! Που μαζεύει ένα σωρό συλλεκτικές σαβούρες και τις επιδεικνύει με πρώτη ευκαιρία!

Εγώ ήμουν έντρομο από τη σκόνη που καιροφυλακτούσε να επικαθίσει στις πολύτιμες φωνητικές χορδές μου και είχα μουγγαθεί από τον τρόμο μιας πιθανής ακύρωσης των συναυλιών μου.

Με τα πολλά, ανέσυρε από το βάθος του παταριού την κούτα με τα πασχαλινά. Ετών 40 και βάλε! Υφασμάτινα κόκκινα αυγά, 2 κόκκινες ελαφρώς στραπατσαρισμένες κοτούλες, ένα κίτρινο λαγουδάκι, 2 πάπιοι και ένα πρώην άσπρο, νυν γκρι προβατάκι που τρομάξαμε να το καθαρίσουμε με καρπέξ.

Η συγκίνηση κατέκλυσε το πρόσωπο της γιαγιάς - Σοφίας και οι αναμνήσεις, ως άλλο παλιρροϊκό κύμα, το μυαλό της κυρίας μου. Τα Πασχαλινά μετακόμισαν στην κουζίνα της γιαγιάς για να τα βλέπει και να χαίρεται. Αμέσως μετά βάλθηκε να φτιάχνει κουλουράκια υπό την επιτήρηση των Πασχαλινών. Σας παραθέτω τα κουζινικώς δρώμενα.

   

Τα αυγά είναι δικά μας, τα κουλουράκια δικά μας, (το κινητό της κυρίας μου βρέθηκε αφηρημένο στη σκηνή), το τσουρέκι - τριαντάφυλλο είναι της κυρά - Ροδόπης, της φίλης της γιαγιάς.

Δίπλα στο τσουρέκι είναι κάτι πασχαλινά γλυκάκια φτιαγμένα από την αλλοδαπή νταντά μιας γιαγιάς γειτόνισσας της κυρά - Ροδόπης (πιθανόν Βουλγάρας). Μοιάζουν με μικρά ροδάκινα αλλά φτιάχνονται με ζύμη και είναι σαν κεκάκια (πολύ νόστιμα και πολύ εμφανίσιμα!).

Άντε και του χρόνου με υγεία!