Ο ΚΙΜΑΣ

Την Παρασκευή το πρωί η κυρία μου ήταν στο σπίτι. Κάθε Παρασκευή έχουμε λαϊκή κοντά μας και τις σπάνιες φορές που δε δουλεύει επισκέπτεται incognito τους πάγκους και σκαλίζει τρισευτυχισμένη τις σαβούρες. Το πρωινό περιλάμβανε τις κάτωθι εργασίες.
1. Καφές και Καρτερικότητα με τη γιαγιά Σοφία. Οπλίστηκε με υπομονή και πήγε στη γιαγιά για να πιούν καφέ και να κάνουν επαναλήψεις στους τόμους «Λάθη, παραλείψεις, αποκλίσεις από την ιδανική συμπεριφορά μιας κόρης». Στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα καθόταν η ίδια.
2. Επίσκεψη της λαϊκής αγοράς. Υποκεφάλαια : πάγκοι με κουρτίνες επαύλεων, ρούχα, γαλότσες κήπων επαύλεων, άνθη και κηπουρικά, παστά σαρδελάκια, κλοπή φρέσκων χόρτων για μένα (βλίτα, ραδίκια κλπ).
3. Μαγειρική. Το ημερήσιο μενού είχε μακαρόνια με κιμά.
Το πεθερικό είχε μεταναστεύσει με το πι του από το πρωί στην κουζίνα. Η κυρία μου είχε βγάλει εγκαίρως την ινσουλίνη του από το ψυγείο για να ξεπαγώσει και του ετοίμασε το πρωινό του. Παράλληλα ετοίμαζε τον κιμά για τα μακαρόνια. Σκέφτηκε να τον φτιάξει, να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στη λαϊκή και να γυρίσει να βράσει τα μακαρόνια. Δεν ξέρω για σας αλλά εμείς τον κιμά για τα μακαρόνια δεν τον λυπόμαστε. Φτιάχνουμε μεγάλη ποσότητα γιατί σε όλους αρέσει ένα πολύ παχύ στρώμα κιμά πάνω στα μακαρόνια τους. Έτσι και έγινε. Μαγειρεύτηκε μισή μεγάλη κατσαρόλα κοκκινιστός λαχταριστός κιμάς ενώ ταυτόχρονα η Τσιριμπόμ ανακατευόταν με τη φορολογική δήλωση της οικογένειας ψελλίζοντας διάφορα ακατάληπτα. Όταν έγινε ο κιμάς, έσβησε το μάτι της κουζίνας και ενημέρωσε το πεθερικό ότι θα πάει τη βολτίτσα στη λαϊκή.
Όταν γύρισε ήταν μεσημέρι ήδη. Τα μικρά αφεντικά μου θα επέστρεφαν σε λίγο πεινασμένα, ανοίγοντας με βιασύνη τις κατσαρόλες. Έβαλε αμέσως να βράσει τα μακαρόνια. Το πεθερικό ήταν ακόμα στην κουζίνα εντρυφώντας στο περιοδικό του. Το μικρό καλαθάκι σκουπιδιών δίπλα στο νεροχύτη περιείχε φλούδια φρούτων και τσόφλια αυγού, τακτοποιημένα και κρυμμένα κάτω από χαρτοπετσέτες. Έτερον ουδέν. Όταν κατέφθασαν θορυβώδη τα μικρά αφεντικά μου και ενώ ετοιμάστηκαν τα μακαρόνια, το πεθερικό μας σηκώθηκε, πήρε το πι του και όδευσε στο δωμάτιο του να αναπαυθεί. «Δε θα φας?», ερωτήθηκε. «Όχι», είπε ξεσκονίζοντας τις αγγελικές του φτερούγες, «εγώ έφαγα, δεν πεινάω».
Η Τσιριμπόμ σέρβιρε τα μακαρόνια σε βαθιά πιάτα, στα μικρά αφεντικά που εξαπέλυαν καλοσύνες το ένα στο άλλο. Άνοιξε την κατσαρόλα να βάλει κιμά….. και έμεινε με το καπάκι στο χέρι! Η μούρη της γέμισε μωβ πουά και πέταξα ανήσυχο να δω τι συνέβαινε και η κυρία μου βρισκόταν στα πρόθυρα της αποπληξίας. Πού ήταν ο κιμάς? Ο πάτος της κατσαρόλας ίσα που επαλειφόταν από ένα λεπτό στρώμα εναπομείναντος κιμά! Είχε κάνει φτερά όλος εκείνος ο κιμάς! Το διαβητικό, γηραλέο, ευτραφές, μόλις κινούμενο με το πι πεθερικό είχε δράσει την ώρα που λείπαμε με την κυρία μου στη λαϊκή! Κεντέρης, η μικρή! Ομάδα κρούσης! Ο κιμάς αναπαυόταν μακάριος στο στομάχι της! Η ίδια, τρισευτυχισμένη ροχάλιζε σε κατάσταση πέψης. Η κυρία μου κατέβασε τον τόμο «Δικαιολογίες και Ψεύδη» νούμερο 31 από τη βιβλιοθήκη και διάλεξε ένα ψεύδος για τα μικρά αφεντικά μου που την ρωτούσαν επισταμένα γιατί δεν τους έβαλε περισσότερο κιμά στα μακαρόνια τους. Ο δε κύριος μου έφαγε μακαρόνια με 3 κόκκους κιμά επάνω αλλά άφθονο τυρί για αντιπερισπασμό.
Αυτά τα ωραία συμβαίνουν σπίτι μας. Καλά που ξέρουν ότι εγώ δεν τρώω κιμά αλλιώς με έβλεπα εμένα κατηγορούμενο!