Αν για κάποιο λόγο υποβάλλαμε την Τσιριμπόμ σε αξονική τομογραφία εγκεφάλου θα αποκαλύπταμε πολλά μικρά εγκεφαλικάκια, τα οποία συνέβησαν σε ανύποπτο χρόνο. Τα περισσότερα τα βίωσε μόνη της χωρίς να την πάρει είδηση κανένας. Γνώριζε ότι τα περνούσε αλλά ποιούσε την ανάγκη φιλοτιμίαν. Άλλα πάλι την έβρισκαν στα ξαφνικά και απροετοίμαστη. Όπως το τελευταίο.
Ξέρετε ότι είναι περίοδος εξετάσεων. Το κανονικό μου αφεντικό τελείωσε χτες τις πανελλήνιες εξετάσεις του και, αισιόδοξο, περιμένει τα αποτελέσματα, έχοντας βγάλει μια χυλόπιτα από την κατάψυξη για να τη σερβίρει στο Στρατηγό (δε σας έχω μιλήσει ακόμα για αυτόν και όπως φαίνεται, θα σας μιλήσω αναδρομικά, διότι τα ψωμιά του βλέπω να λιγοστεύουν), ο οποίος Στρατηγός σημειωτέον, είναι κορίτσι. Η χυλόπιτα ξεπαγώνει, η μαμά του αφεντικού μου στεναχωριέται για το Στρατηγό, το αφεντικό μου όμως έχει βάλει πλώρη για αλλού. Κακόμοιρε Στρατηγέ! Όχι ότι θα χαθείς αλλά πού νά ΄ξερες τι σε περιμένει! Αυτό το μέτωπο έχει μπει στη ρέγουλα.
Το άλλο μεγάλο μέτωπο, τώρα εξελίσσεται. Ονομάζεται Χόλιους και απαιτεί εξαίρετους στρατηγικούς σχεδιασμούς και ελιγμούς. Η περίοδος των εξετάσεων για τον Χόλιους είναι μόνο μια λεπτομέρεια πριν τις διακοπές και τη φυγή στα Κουκουβάτα, τόπο διαρκούς διασκέδασης. Τον έχουν περιλάβει, από τη μια ο πατέρας του στα μαθηματικά, φυσική και χημεία και από την άλλη η μάνα του στα θεωρητικά. Μόλις λίγο σηκωθούν από δίπλα του, για να πάνε να πιούν νερό ή να κατουρήσουν, τον βλέπουν πίσω τους να εφευρίσκει άμεσα ένα πρόσχημα διακοπής διαβάσματος. Ταλέντο! Η μάνα του λέει ότι είναι γεννημένος πολιτικός, τόσα πολλά ελαττώματα έχει. Από την άλλη, το έχω ξαναπεί, είναι τόσο μα τόσο αγαπησιάρης που αυτομάτως του συγχωρούνται όλες οι επιπολαιότητες.
Χτες θα διάβαζαν Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή. Της κυρίας μου της ήρθε ταμπλάς όταν είδε εκείνο το έρμο το βιβλίο. Δεν ήταν βιβλίο, ήταν πατσαβούρι. Μας έφυγε η μούρη! Το παιδί μιας άριστης και επιμελούς μαθήτριας όπως εκείνη, που τα βιβλία της ήταν πεντακάθαρα, ατσαλάκωτα και σημειωμένα με τακτικά γραμματάκια και πάντα με μολύβι, το παιδί αυτής λοιπόν είχε ένα βιβλίο συνώνυμο της ντροπής! Ψιλοκομμένες σελίδες, μουντζουρωμένες γραμμές, δοκιμές υπογραφών όλων των συμμαθητών στα περιθώρια, ζωγραφιές πάνω σε ζωγραφιές, σφραγίδες, τεράστια Χι που διέγραφαν άπονα ολόκληρα κεφάλαια με σημαντικές γνώσεις, χαρταετοί, τρίλιζες, σχόλια….
Την έπιασε απελπισία. Πού έκανε το λάθος και έγινε έτσι αυτό το παιδί? Μήπως η πολλή ελευθερία καταντά ασυδοσία στην ανατροφή? Έπρεπε να ασχοληθεί περισσότερο με τον Χόλιους? Να του γκρινιάζει πιο πολύ? Να κάθεται σαν τον μπαμπούλα δίπλα του και να τον πιέζει συνεχώς? Δεν μπορούσα να αποφανθώ ούτε εγώ. Περιορίστηκα να καθαρίζω τα φτερά μου και να τους ακούω να διαβάζουν, προσπαθώντας να μπαλώσουν τα κενά όλου του έτους. Ώσπου φτάσαμε στη σελίδα 77 του βιβλίου. Εκεί, στην πάνω γωνία της σελίδας συνέβη το εγκεφαλικό. Πιστεύω ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Δε θα σχολιάσω. Μόνο δείτε τη φωτογραφία. Είναι η Ελένη Σκούρα, η πρώτη ελληνίδα βουλευτής. Κατά Χόλιους.
Ξέρετε ότι είναι περίοδος εξετάσεων. Το κανονικό μου αφεντικό τελείωσε χτες τις πανελλήνιες εξετάσεις του και, αισιόδοξο, περιμένει τα αποτελέσματα, έχοντας βγάλει μια χυλόπιτα από την κατάψυξη για να τη σερβίρει στο Στρατηγό (δε σας έχω μιλήσει ακόμα για αυτόν και όπως φαίνεται, θα σας μιλήσω αναδρομικά, διότι τα ψωμιά του βλέπω να λιγοστεύουν), ο οποίος Στρατηγός σημειωτέον, είναι κορίτσι. Η χυλόπιτα ξεπαγώνει, η μαμά του αφεντικού μου στεναχωριέται για το Στρατηγό, το αφεντικό μου όμως έχει βάλει πλώρη για αλλού. Κακόμοιρε Στρατηγέ! Όχι ότι θα χαθείς αλλά πού νά ΄ξερες τι σε περιμένει! Αυτό το μέτωπο έχει μπει στη ρέγουλα.
Το άλλο μεγάλο μέτωπο, τώρα εξελίσσεται. Ονομάζεται Χόλιους και απαιτεί εξαίρετους στρατηγικούς σχεδιασμούς και ελιγμούς. Η περίοδος των εξετάσεων για τον Χόλιους είναι μόνο μια λεπτομέρεια πριν τις διακοπές και τη φυγή στα Κουκουβάτα, τόπο διαρκούς διασκέδασης. Τον έχουν περιλάβει, από τη μια ο πατέρας του στα μαθηματικά, φυσική και χημεία και από την άλλη η μάνα του στα θεωρητικά. Μόλις λίγο σηκωθούν από δίπλα του, για να πάνε να πιούν νερό ή να κατουρήσουν, τον βλέπουν πίσω τους να εφευρίσκει άμεσα ένα πρόσχημα διακοπής διαβάσματος. Ταλέντο! Η μάνα του λέει ότι είναι γεννημένος πολιτικός, τόσα πολλά ελαττώματα έχει. Από την άλλη, το έχω ξαναπεί, είναι τόσο μα τόσο αγαπησιάρης που αυτομάτως του συγχωρούνται όλες οι επιπολαιότητες.
Χτες θα διάβαζαν Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή. Της κυρίας μου της ήρθε ταμπλάς όταν είδε εκείνο το έρμο το βιβλίο. Δεν ήταν βιβλίο, ήταν πατσαβούρι. Μας έφυγε η μούρη! Το παιδί μιας άριστης και επιμελούς μαθήτριας όπως εκείνη, που τα βιβλία της ήταν πεντακάθαρα, ατσαλάκωτα και σημειωμένα με τακτικά γραμματάκια και πάντα με μολύβι, το παιδί αυτής λοιπόν είχε ένα βιβλίο συνώνυμο της ντροπής! Ψιλοκομμένες σελίδες, μουντζουρωμένες γραμμές, δοκιμές υπογραφών όλων των συμμαθητών στα περιθώρια, ζωγραφιές πάνω σε ζωγραφιές, σφραγίδες, τεράστια Χι που διέγραφαν άπονα ολόκληρα κεφάλαια με σημαντικές γνώσεις, χαρταετοί, τρίλιζες, σχόλια….
Την έπιασε απελπισία. Πού έκανε το λάθος και έγινε έτσι αυτό το παιδί? Μήπως η πολλή ελευθερία καταντά ασυδοσία στην ανατροφή? Έπρεπε να ασχοληθεί περισσότερο με τον Χόλιους? Να του γκρινιάζει πιο πολύ? Να κάθεται σαν τον μπαμπούλα δίπλα του και να τον πιέζει συνεχώς? Δεν μπορούσα να αποφανθώ ούτε εγώ. Περιορίστηκα να καθαρίζω τα φτερά μου και να τους ακούω να διαβάζουν, προσπαθώντας να μπαλώσουν τα κενά όλου του έτους. Ώσπου φτάσαμε στη σελίδα 77 του βιβλίου. Εκεί, στην πάνω γωνία της σελίδας συνέβη το εγκεφαλικό. Πιστεύω ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Δε θα σχολιάσω. Μόνο δείτε τη φωτογραφία. Είναι η Ελένη Σκούρα, η πρώτη ελληνίδα βουλευτής. Κατά Χόλιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου