ΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Δεν μειώνονται μόνο τα αποθέματα νερού. Μειώνονται και τα αποθέματα αισιοδοξίας. Την κυρία μου κι εμένα μας έπιασε Εαρινή Θλίψη. Παράδοξο και ανεπίτρεπτο αλλά αληθές! Εμείς που τροφοδοτούμε με αισιοδοξία και κελαηδητά τους πάντες, αυτές τις μέρες το ρίξαμε στις αναθεωρήσεις και τους απολογισμούς! Τι πάθαμε? Και γιατί δεν έχουμε βρει ακόμα τη Συνταγή Ανάνηψης? Έφταιξε αυτή η καινούργια ίωση που μας κατέβαλλε ψυχικώς?
Το Σάββατο η Τσιριμπόμ πήγε από το μεσημέρι στη δουλειά της, αν και η παρουσία της ήταν απαραίτητη μόνο το βράδυ. Είχε δημιουργηθεί ένα πρόβλημα που απαιτούσε τους προβολείς της. Πήγα κι εγώ μαζί γιατί ήθελα να της κάνω παρέα. Τα Σάββατα είναι δύσκολες μέρες για δουλειά. Ειδικά για την κυρία μου η οποία δουλεύει όλη τη βδομάδα και περιμένει πώς και πώς το σαββατοκύριακο να ξεκουραστεί. Φλυαρώ.
Η μέρα πέρασε κάπως έτσι. Το βράδυ, στην υπηρεσία της, συνδιαλέχτηκε με έναν χοντρό κύριο ο οποίος ήταν άσχημα κρυωμένος και έβηχε και ρουθούνιζε και τσέβδιζε μέσα στη μούρη μας, αγνοώντας τι σημαίνει «βάζω μπροστά στο στόμα μου το χέρι μου, όταν είμαι κρυωμένος». Είχε επίσης προβληματική σχέση με το σαπούνι. Έβλεπα με τα μαγικά μάτια της φαντασίας μου χιλιάδες ιούς να εκσφενδονίζονται στα ρουθούνια της κυρίας μου και ακολούθως να κατρακυλάνε στο λάρυγγα της, στην τραχεία της, στους πνεύμονες της και να στρατοπεδεύουν. Ιούς κακομούτσουνους να στήνουν αντίσκηνα και να βγάζουν μικροσκοπικά κατσαρολάκια παρασκευής φαγητών. Το πρωί άναψαν φωτιά για να μαγειρέψουν. Έγινε εμφανές όταν άρχισε να καίει η μύτη της κυρίας μου και πολύ σύντομα άρχισαν να πονάνε τα κόκαλα και τα κρέατα της. Ακόμα μία ίωση. Κουρασμένη και άρρωστη γύρισε σπίτι και ξάπλωσε. Συνέθεσα νανουριστικούς σκοπούς για να τη συντροφέψω. Εκείνη έκανε ταβανοθεραπεία και, μοιραία, εφόσον δεν μπορούσε να διαβάσει, άρχισε να σκέφτεται και να κάνει ανασκοπήσεις. Δε θέλει πολύ η θλίψη να ξεπροβάλλει. Αργία μήτηρ πάσης κακίας.
Τη Δευτέρα δε μπόρεσε να σηκωθεί καν από το κρεβάτι. Η μαμά της τής έφτιαξε σουπερικά τα οποία δε γλώσσιασε. Εξακολουθούσε την ταβανοθεραπεία. Το άλλο βόδι του αρετριού έλειπε στη Μαλία από το πρωί και γύρισε το βράδυ! Τις τελευταίες βδομάδες το απασχολούσε έντονα μια υπόθεση εκδίκασης συναδέλφου του και, προς τιμήν του, διαβάζοντας νυχθημερόν, διαμόρφωσε άποψη και υπερασπιστική γραμμή και πήγε να την εφαρμόσει στο δικαστήριο. Μαχητικός όσο δεν παίρνει ο κύριος μου! Ήταν το τέταρτο στη σειρά ταξίδι αλλά με αίσιο αποτέλεσμα : η συνάδελφός του αθωώθηκε και επέστρεψε πανηγυρίζοντας και κατηγορώντας την Τσιριμπόμ ότι δε συμμερίζεται το θρίαμβο του. Εκείνη περιορίστηκε να ανοίξει ένα θολό μάτι και να ψελλίσει κάτι ακατάληπτα.
Το κανονικό αφεντικό μου ζει στον κόσμο του! Είναι χωμένο μέχρι τα αυτιά στις επικείμενες εξετάσεις, μαθαίνει να βράζει αυγά, να καθαρίζει μήλα και πατάτες, να μαγειρεύει μακαρόνια για την πιθανότητα να περάσει στη Σχολή των Ονείρων του της Επαρχίας. Ταυτόχρονα όμως βιώνει και ένα νέο έρωτα και τον έχουν φάει οι σκέψεις τι να κάνει με τον παλιό. Ώρα που βρήκε! Η Τσιριμπόμ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας τον άκουγε και δεν είχε δύναμη ούτε να μελαγχολήσει για τον εαυτό της και τους ανεπιστρεπτί χαμένους δικούς της έρωτες! Οι δε συμβουλές της ήταν εξίσου αδύναμες με τη θέληση της.
Ο δε Χόλιους από την άλλη, αυτός κι αν είναι στον κόσμο του! Ένα τόνο ζελέ στο μαλλί, το χέρι απλωμένο μονίμως για χαρτζιλίκι, τα μαθήματα στο πλαίσιο του ποδαριού, της προχειρότητας και του «αύριο». Η ημιμάθεια σε αρσενική έκδοση. Φυγόπονος και τεμπέλης. Αλλά γοητευτικός! Δεν μπορείς να του αντισταθείς με κανένα λογικό συσχετισμό!
Αυτά και άλλα πολλά έφερνε στο μυαλό της η κυρία μου και βυθιζόταν στην άβυσσο της κατάθλιψης. Κελαηδούσα κεφάτα αλλά εκείνη λαγοκοιμόταν για να μας αποφύγει όλους. Μέχρι και εμένα!
Την Τρίτη σηκώθηκε και πήγε στη δουλειά της. Υπάρχουν όπως ξέρετε δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν με σαφήνεια καταγεγραμμένες στο υποσυνείδητο τους τις μέρες ασθένειας που ορίζει ο νόμος. Ακόμα και αν δεν αρρωστήσουν, βρίσκουν χαρτιά γιατρών και τις παίρνουν («αφού τις δικαιούμαι» λένε). Δε συζητάμε για μέρες που εφάπτονται αργιών! Είναι ηλίθιος όποιος δεν το κάνει. Αυτό ακριβώς σκεφτόταν η Τσιριμπόμ όταν σηκώθηκε μετά κόπων και βασάνων το πρωί της Τρίτης να πάει στη δουλειά της. Δεν τη βαστούσαν τα πόδια της αλλά πήγε. Η σκέψη ότι ανήκει στη Συνομοταξία των Ηλιθίων την κατέβαλε ακόμα πιο πολύ. Πώς θα ήθελε να κουκουλωθεί στο κρεβάτι της, αγκαλιά με τη θερμοφόρα της, να κατεβάσει τους διακόπτες και να αφήσει τον οργανισμό της να συνέλθει με την ησυχία του! Να πάρει μια ολόκληρη βδομάδα άδεια να βιώσει την ίωση της σαν άνθρωπος!
Όλη η βδομάδα πέρασε με καταβολή, αδυναμία, ανορεξία και σκέψεις. Η δουλειά ρουφούσε τις δυνάμεις που προσπαθούσαν να συγκεντρωθούν και οι σκέψεις ξεμύτιζαν πιο εύκολα. Σκέψεις κουραστικές, περιττές, άλλες μαύρες, άλλες κουτές, άλλες άκαιρες. Σκέψεις, ασύνδετες και συνδεδεμένες. Δε θα συνεχίσω άλλο. Δε μου ταιριάζει το ύφος αυτό της μαυρίλας. Δεν είμαστε με τα καλά μας! Από μία ίωση να βρεθούμε στα Τάρταρα! Εγώ είμαι γεννημένο για εξαιρετικές συνθέσεις! Η Τσιριμπόμ οφείλει να είναι ακατάβλητη. Δεν μπορεί να το βάλει κάτω! Πάω να εμβολιάσω στα καραμελοσοκολατάκια της κόκκους αισιοδοξίας, ανοχής, ελπίδας, υπομονής, ηρεμίας. Θα τα τρώει και σιγά σιγά θα ανανήπτει χωρίς να το καταλάβει! Δε θα αφήσω εγώ ένα σκατο-ιό να μου χαλάσει μήνες και χρόνια δουλειάς! Δε με ξέρετε καλά! Τζιτζιφρίγκο με λένε! Τα αποθέματα εγώ τα κάνω και ξεχυλίζουν!