ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Αναρωτηθήκατε μήπως πού ήμουν? Έλειπα με την κυρία μου στις κατεψυγμένες Βρυξέλλες για δουλειές. Μην περιμένετε όμως να σας πω τα καθέκαστα του ταξιδιού! Θα αργήσει λιγάκι η καταγραφή αλλά ελπίζω ότι θα αξίζει τον κόπο γιατί θα έχω και φωτογραφίες (θα προσπαθήσω δηλαδή).
Γυρίσαμε από το ταξίδι αλλά το μυαλό της κυρίας μου είναι αλλού για αλλού. Πρώτα πρώτα έχει σήμερα μια από τις δύο υποχρεωτικές της μηνιαίες υπερωρίες, που σημαίνει πρακτικά ότι θα φύγει το απόγευμα και θα γυρίσει αύριο το μεσημέρι με τη μορφή έρποντος ζελέ. Από το πρωί περιφέρεται στο σπίτι αγχωμένη και προβληματισμένη.
Αλλά υπάρχει και ένας ακόμα λόγος. Έχει να κάνει μια ομιλία την Παρασκευή το πρωί, σε ένα Εαρινό Συνέδριο που άπτεται της δουλειάς της. Εκεί να δείτε άγχος. Αν ήταν καναρίνι θα είχε μαδήσει εντελώς!! Πώς την κατάφεραν αποτελεί μυστήριο. Τα τελευταία χρόνια αποφεύγει αυτού του είδους τις κακοτοπιές όπως ο διάβολος το λιβάνι. Το έχει δηλώσει ότι οι ομιλίες την αγχώνουν (παράλογα), της προσθέτουν άσπρες τρίχες και δεν υπάρχει κανένας λόγος να κινδυνεύει να αφήσει τα κοκκαλάκια της πάνω στο βήμα. Πάντως την έπεισαν αυτοί οι ταλαντούχοι όποιοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι με το που γυρίσαμε, αυτή πήρε παραμάσχαλα το κομπιούτερ και άρχισε να ετοιμάζεται.
Το χειρότερο δεν είναι αυτό όμως. Την ίδια περίπου ομιλία αλλά πιο επίσημη και βελτιωμένη θα την κάνει και τον Μάη στη Δίκονο, ενώπιον άλλου (πιο στριμένου φαντάζομαι ακροατηρίου). Εκεί να δείτε τι θα τραβήξουμε! Να είναι άνοιξη, να τραγουδάνε τα πουλάκια, να μένουμε σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο της Δικόνου, να έχουμε την ευκαιρία να βολτάρουμε στα σοκάκια της με όλους (τους άλλους) επώνυμους κι εμείς να κλαιγόμεθα και να μασάμε τα νύχια μας από το άγχος της ομιλίας. Αφού να φανταστείτε, επισκέφθηκε χτες τον Αναξίμανδρο που έχει κι αυτός ομιλία και κλαιγόντουσαν παρέα! Από τώρα για τον Μάιο! Άρα λοιπόν, θα την αφήσω να τελειώσει με την ομιλία της Παρασκευής και θα στρωθώ το Σαββατοκύριακο να γράψω για τις διακοπές μου στις Βρυξέλλες. Τιμής ένεκεν θα γράφω τυλιγμένο σε λευκές βέλγικες δαντέλες, πάνω σε μια βάφλα με φράουλες, τρώγοντας ένα σοκολατάκι Marcolini, έχοντας δίπλα μου μια μπύρα για αργότερα!